اے زما لویه خدایه
دہ خپل عقل خزانو نه
یوه قطرہ دہ عقل راکڑہ
او دا ژبه پری گویا کڑہ
لگ می پوھه په دھوکه کڑہ
دہ ژوندون په فلسفه کڑہ
په دی بندہ قید خانه کښی
دہ ژوندون معیار بدل دی
پوهه هغه، چی پوهیګـــی په دروغو
چی پختو یی عجیبه وی
د حالات سره بدلیــــګی
چی ایمان یی دہ باچاسه
پہ نسیا کھاته خرسیگی
زہ دا سپین زڑگی گرزومه
خو پہ دروغوں نہ توریگی
نه دہ مینی قلاریگی
خو حساس دومرہ خدایه
چی ته نا کڑی نو ماتیگی
یا دہ مینی زڑگی واخله
او بے مینی زڑگی راکڑہ
یا دا ژبه می گویا کڑہ
لگ می پوھه په دھوکه کڑہ
دہ خپل عقل خزانو نه
یوه قطرہ دہ عقل راکڑہ
یوه قطره ده عقل راکړه
حمدان مقصود
Post a Comment